Uważa się, że stwardnienie rozsiane (SM) jest chorobą autoimmunologiczną, zapalną dotykającą ośrodkowy układ nerwowy i nerwy obwodowe.

Przyczyna pozostaje nieznana, ale niektóre badania wskazują na związek między wirusem Epstein Barr, podczas gdy inne wskazują na czynniki środowiskowe, brak witaminy D lub pasożyty jako bodziec uporczywej odpowiedzi immunologicznej w ośrodkowym układzie nerwowym. Może to być nieprzewidywalne, aw niektórych przypadkach wyłączenie. Ale nie wszystkie formy SM są takie same.

Aby pomóc odróżnić różne typy schorzenia, National Multiple Sclerosis Society (NMSS) zidentyfikowało cztery różne kategorie.

Aby dokładnie zdefiniować różne formy SM, w 1996 r. NMSS przebadał grupę naukowców specjalizujących się w opiece nad pacjentami i badaniach nad SM. Po przeanalizowaniu odpowiedzi naukowców organizacja podzieliła warunek na cztery podstawowe typy.

Te definicje kursów zostały zaktualizowane w 2013 r., Aby odzwierciedlić postępy w badaniach. Oni są:

• klinicznie izolowany zespół (CIS)
• nawracająco-ustępująca postać SM (RRMS)
• pierwotnie postępujące MS (PPMS)
• SM wtórnie postępujące (SPMS)

Cztery kategorie zdefiniowane przez NMSS opierają się obecnie na społeczności medycznej i tworzą wspólny język do diagnozowania i leczenia SM. Klasyfikacje kategorii opierają się na tym, jak daleko posunęła się choroba u każdego pacjenta.

Klinicznie izolowany zespół (CIS) jest pojedynczym epizodem objawów neurologicznych, który trwa 24 godziny lub dłużej. Twoje objawy nie mogą być związane z gorączką, infekcją lub inną chorobą. Są wynikiem zapalenia lub demielinizacji w ośrodkowym układzie nerwowym.

Możesz mieć tylko jeden objaw (epizod jednoogniskowy) lub kilka (epizod wieloogniskowy).

Jeśli masz CIS, możesz nigdy nie doświadczyć kolejnego odcinka. Albo ten epizod może być twoim pierwszym atakiem SM.

Jeśli MRI wykryje uszkodzenia mózgu podobne do tych stwierdzonych u osób ze stwardnieniem rozsianym, istnieje 60 do 80 procent szans, że w ciągu kilku lat będziesz miał kolejny epizod i diagnozę SM.

W tym czasie możesz mieć diagnozę SM, jeśli MRI wykryje starsze zmiany w innej części centralnego układu nerwowego. Oznaczałoby to, że miałeś poprzedni atak, nawet jeśli nie byłeś tego świadomy.

Lekarz może również zdiagnozować SM, jeśli płyn mózgowo-rdzeniowy zawiera pasma oligoklonalne .

Najczęstszym typem jest SM remitująco-nawracające (RRMS). Według NMSS, około 85 procent osób z SM ma ten typ w momencie diagnozy.

Kiedy masz RRMS, możesz doświadczyć:

• wyraźnie określone nawroty lub zaostrzenia, które powodują epizody intensywnego pogorszenia funkcji neurologicznej
• częściowe lub całkowite remisje lub okresy regeneracji po nawrotach i między atakami, gdy choroba przestaje postępować
• objawy łagodne do ciężkich, jak również nawroty i remisje trwające kilka dni lub miesięcy

Podczas gdy ogromna większość ludzi z SM ma postać RRMS, u niektórych zdiagnozowano postępującą postać choroby: pierwotnie postępujące SM (PPMS) lub wtórnie postępujące SM (SPMS).

Każdy z tych typów wskazuje, że choroba nadal się pogarsza bez poprawy.

Ta forma SM postępuje powoli, ale stale od chwili jej wystąpienia. Objawy pozostają na tym samym poziomie intensywności bez zmniejszania się i nie ma okresów remisji. W istocie, pacjenci z PPMS doświadczają dość stałego pogorszenia ich stanu.

Jednakże mogą występować różnice w tempie progresji w przebiegu choroby - jak również możliwość niewielkich zmian (zwykle tymczasowych) i sporadycznych plateau w progresji objawów.

NMSS szacuje, że około 15 procent ludzi ze stwardnieniem rozsianym ma PPMS na początku stanu.

SPMS to raczej torba mieszana. Początkowo może to oznaczać okres aktywności rzutowo-remisyjnej, z nawrotami objawów, po których następują okresy powrotu do zdrowia. Jednak niepełnosprawność SM nie znika między cyklami.

Zamiast tego, po okresie fluktuacji następuje stałe pogorszenie stanu. Osoby z SPMS mogą doświadczać niewielkich remisji lub ustąpienia objawów, ale nie zawsze tak jest.

Bez leczenia około połowa osób z RRMS rozwija SPMS w ciągu dekady.

Wczesne SM może stanowić wyzwanie dla lekarzy. W związku z tym pomocne może być zrozumienie cech i objawów SM w momencie wstępnej diagnozy - szczególnie, że znaczna większość osób z chorobą wykazuje cechy rzutowo-remisyjnego SM.

Chociaż stwardnienie rozsiane obecnie nie ma lekarstwa, to zwykle nie jest śmiertelne. W rzeczywistości większość ludzi, którzy cierpią na SM, nigdy nie stanie się poważnie niepełnosprawna, zgodnie z NMSS.

Identyfikacja SM na wczesnym etapie nawrotowo-remisyjnym może pomóc zapewnić szybkie leczenie, aby uniknąć rozwoju bardziej postępowych form choroby.